της Ζωή Χαλιδά
Το να είμαι φασίστας σημαίνει ότι πληρώ κάποιες υποκειμενικές ιδιότητες, οι οποίες δεν μπορούν να ενσωματωθούν σε ένα σύστημα, καθώς κάποιες από αυτές είναι αλληλοαποκλειόμενες και χαρακτηρίζουν άλλες μορφές δεσποτισμού ή φανατισμού. Αρκεί όμως να υπάρχει μια από αυτές τις ιδιότητες, για να προκαλέσει στη στιγμή ένα φασιστικό νεφέλωμα. Αφαιρέστε από τον φασισμό τον ιμπεριαλισμό και θα έχετε τον Φράνκο και τον Σαλαζάρ. Προσθέστε στον ιταλικό φασισμό έναν ριζοσπαστικό αντικαπιταλισμό και θα έχετε τον Έζρα Πάουντ. Προσθέστε τη λατρεία της κέλτικης μυθολογίας και θα έχετε έναν από τους πιο σεβάσμιους φασίστες γκουρού, τον Julius Evola. Αφαιρέστε τον φερετζέ της παθητικής στάσης από την σιωπηλή σας εχθροπάθεια για την ετερότητα του άλλου, κι ιδού το έγκλημά σας.
Ας περάσουμε όμως στη σαλονοτραπεζαρία του νεοέλληνα, για να διαπιστώσουμε πόσοι πολλοί φέρουν ιδιότητες φασίστα.
Ο νεοέλληνας λατρεύει την παράδοση. Όταν λέμε παράδοση δεν εννοούμε τη μαγειρίτσα του Πάσχα. Μιλάμε για κάτι πιο βαθύ, τον τραντισιοναλισμό, που είναι γηραιότερος του φασισμού. Η ναζιστική γνώση τρέφονταν από τραντισιοναλιστικά, σκοτεινά στοιχεία. Αρκεί να κοιτάξουμε το ευρετήριο κάθε φασιστικού κινήματος για να βρούμε τους τραντισιοναλιστές στοχαστές. Για τον νεοέλληνα η αλήθεια εξαγγέλθηκε μια και καλή, κι αυτός το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ερμηνεύσει το σκοτεινό της μήνυμα. Δεν υπάρχει καμία ανοχή στις αντιφάσεις. Γι΄ αυτόν η αλήθεια, μεταφέρθηκε αναλλοίωτη ανά τους αιώνες, σε κενό αέρος. Η ακροδεξιά ΝΔ ενισχύει φανατικά τις παραδόσεις, ειδικά τις αδιέξοδες και κατασκευασμένες, διότι έχουν να κάνουν εν πολλοίς με τον εθνικισμό. Και μπορεί να μην πιστεύει ούτε η ίδια την ιστορική ακινησία, αλλά πιστεύει ότι στις περικεφαλαίες και τις χλαμύδες βρίσκεται μια κάποια πολιτική λύση έναντι της αριστερής κυβέρνησης. Όπως και να ‘χει ο νεοέλληνας, διαθέτοντας ελλειμματικό ορίζοντα, φτύνει κατάμουτρα τη γνώση, κλείνει τις πόρτες του στο μέλλον και ανάβει καντήλι στον τραντισιοναλισμό.
Λατρεύει την πράξη για την πράξη.
Ρωτήστε έναν νεοέλληνα να δείτε πως θα απαντήσει. Ειδικά άμα έχει ακούσει και το κατάλληλο δελτίο ειδήσεων. «Η πράξη είναι ωραία από μόνη της. Κοίτα το συναίσθημά σου και πράξε ανάλογα. Μόνο τότε είσαι ειλικρινής. Μόνο τότε είσαι ειλικρινής και κανονικός. Ειδάλλως, όταν το σκέφτεσαι είσαι κάλπικος και μη κανονικός. Η σκέψη; Είναι ύποπτη. Κάνει διακρίσεις κι εμείς φίλε είμαστε αδιάκριτοι.» Ο νεοέλληνας λατρεύει καθαυτή την πράξη. Ωμή χωρίς πρότερη σκέψη. Κι ας φτάνει μερικές φορές η πράξη του ως το λιντσάρισμα.
Είναι οπαδός της ύπαρξης μιας συνωμοσίας εναντίον του.
Για όσους νιώθουν στερημένοι μιας κοινωνικής ταυτότητας, το μοναδικό τους προνόμιο, αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς, είναι ότι γεννήθηκαν στην ίδια χώρα. Κι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Στο θολωμένο τους μυαλό έχει φτιαχτεί μια παγκόσμια συνωμοσία εναντίον τους. Νιώθουν πολιορκημένοι από τους ξένους, από τους άλλους, από τους διαφορετικούς. Δες πόσο διαφορετικοί είναι από εμάς! Διαφωνούν μαζί μας. Μας ζηλεύουν. Αν ήταν «δικοί μας» θα είχαν συγκατατεθεί με εμάς. Να φοβάσαι τους διαφορετικούς. Ο νεοέλληνας, με τη φαντασίωση ότι ανήκει στον καλύτερο λαό του κόσμου, προσπαθεί να κλείσει όλες του τις τρύπες. Κι όσο πιο σκοτεινή είναι μία θεωρία, τόσο μεγαλύτερη ικανοποίηση του προσφέρει να νιώσει μοναδικός. Μας εχθρεύονται επειδή μας ζηλεύουν. Εβραίοι, κίτρινοι, μαύροι, αλλόθρησκοι, μουρτάτες…
Ελεεινολογεί τους αδύναμους.
Ο νεοέλληνας φτωχός πλέον από ηθικές αξίες και κοινωνικά εφόδια, προκειμένου να διαχειριστεί τη δική του θέση, περιφρονεί αυτούς που μπορεί. Είτε με λεκτική είτε με σωματική βία, θα πατήσει όπου μπορεί για να υπερυψωθεί. Θα πατήσει στο παιδί, στον επαίτη, στον πρόσφυγα, στον σκύλο. Αυτή η συναισθηματική εναντιότητα σε άνισες καταστάσεις, του εξασφαλίζει έστω και στιγμιαία μια υποθετική ανωτερότητα. Η δύναμή του βασίζεται στην αδυναμία του άλλου. Διότι δεν γίνεται να υπάρχουν πατρίκιοι χωρίς να υπάρχουν και πληβείοι.
Αυτά, είναι κάμποσα χαρακτηριστικά ενός καλού φασίστα. Δεν βρίσκονται εύκολα όλα μαζεμένα σε ένα μόρφωμα ή σε ένα υποκείμενο. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι ο «άρτιος» φασίστας δεν είναι καθημερινός. Ο ατελής όμως βρίσκεται στη διπλανή μας πόρτα, στο διπλανό τραπέζι, στο διπλανό γραφείο. Πολύ πιθανόν βρίσκεται και μες το ίδιο μας το σπίτι. Η ντουλάπα καθενός και καθεμιάς κρύβει συχνά αναπάντεχους σκελετούς.
Πηγή: Το Κουτί της Πανδώρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου