Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Τα πέντε εμπόδια του πολέμου του Ερντογάν στη Συρία




του Ραγκίπ Ντουράν
Μετάφραση: Νίκος Μίχος

Πολλαπλά στρατιωτικά, πολιτικά και διπλωματικά εμπόδια δεν επιτρέπουν στον τουρκικό στρατό να προωθηθεί στα βορειοδυτικά συριακά εδάφη, μετά την έναρξη της επιχείρησης «Κλαδί Ελιάς» στις 20 Ιανουαρίου.
Κατά τις πληροφορίες από την περιοχή, συχνά αμφιλεγόμενες, αλλά και σύμφωνα με όσα γράφει ο κυβερνητικός τουρκικός Τύπος, τα εμπόδια είναι πέντε:
1. Ο τουρκικός στρατός, του οποίου το ένα τρίτο των στρατηγών απολύθηκε κατόπιν πρόσφατων δικαστικών αποφάσεων ή με τα νομοθετικά διατάγματα της Κατάστασης Εκτάκτου Ανάγκης, πάσχει ποιότητας. Δεκάδες υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, κατηγορήθηκαν ότι ήταν μέλη της σέκτας του Γκιουλέν, οπότε θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την απόπειρα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Κάποιοι που κατηγορήθηκαν επίσης ότι εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της Ουάσιγκτον, σύμφωνα με την εξουσία, αποπέμφθηκαν. Όσοι ήταν παραδοσιακά κεμαλικοί αναγκάστηκαν εξίσου να παραιτηθούν από τον στρατό.
2. Ο τουρκικός στρατός επιχειρεί ενάντια στην βορειοδυτική Συρία, εδάφη παντελώς άγνωστα στους Τούρκους στρατιώτες, παρά το γεγονός ότι έχουν εκτελέσει αρκετές επιχειρήσεις στο βόρειο Ιράκ. Επιπλέον, οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις και εκείνες της Δύσης, εκτιμούν πως τα τουρκικά Γενικά Επιτελεία δεν είχαν σχεδιάσει και προετοιμάσει κατάλληλα αυτή την επίθεση. Σύμφωνα με τις πληροφορίες από τα παρασκήνια της Άγκυρας, οι Τούρκοι στρατηγοί αρχικά είχαν αρνηθεί να δώσουν το πράσινο φως στην επιχείρηση, αλλά δέχθηκαν απειλές από τον Ερντογάν και αναγκάστηκαν να προχωρήσουν παρά τις διαφωνίες τους.
3. Διάφορες ομάδες τζιχαντιστών, αποτελούμενες από παλιούς και νέους πολεμιστές του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα, που έχουν οργανωθεί υπό την σημαία του Απελευθερωτικού Συριακού Στρατού, προσπαθούν να οδηγήσουν τον τουρκικό στρατό. Όμως αυτοί οι εξτρεμιστές ισλαμιστές μισθοφόροι δεν είναι ντόπιοι, που σημαίνει πως ούτε αυτοί γνωρίζουν καλά τα εδάφη. Ούτε φυσικά έχουν την εμπειρία συνεννόησης με έναν κανονικό στρατό. Επιπλέον, η Μόσχα που κυριαρχεί στην περιοχή πολεμά αυτούς τους τζιχαντιστές.
4. Το Γενικό Επιτελείο του τουρκικού στρατού είναι εμφανώς δυσαρεστημένοι από την μετακίνηση προς την Αφρίν Κούρδων στρατιωτών από τα βορειοανατολικά της Συρίας, που είναι ήδη εξοπλισμένοι με αμερικανικά όπλα, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν και αντιαρματικοί πύραυλοι.
5. Ο τουρκικός στρατός χρειάστηκε έξι μέρες για να φτάσει σχεδόν στα μισά της Κύπρου το 1974, όμως τώρα στην Συρία δεν έχει προχωρήσει παρά μερικά χιλιόμετρα από τις 20 Ιανουαρίου.
Όταν μάλιστα φτάνουμε στα πολιτικά προβλήματα, παρά την μαζική υποστήριξη από τους Τούρκους, η Άγκυρα επιδιώκει να εφαρμόσει τις επεκτατικές πολιτικές της με εντελώς νομικά αβάσιμο και παράτυπο τρόπο. Οι επιχειρήσεις κατά των Κούρδων του Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000, πραγματοποιήθηκαν κατόπιν μιας συμφωνίας μεταξύ της Άγκυρας και της Βαγδάτης. Επίσης, εκείνη την εποχή, ο τουρκικός στρατός είχε την υποστήριξη και την συμφωνία των αρχών του ιρακινού Κουρδιστάν, και ιδίως του κ. Μασούντ Μπαρζανι. Όμως δεν είναι αυτή η κατάσταση σήμερα στην βόρεια Συρία.
Τα διπλωματικά εμπόδια είναι ακόμη χειρότερα για την Άγκυρα. Παρόλο που η επιχείρηση πήρε το πράσινο φως από την Μόσχα, που ελέγχει τον εναέριο χώρο της περιοχής, σχεδόν όλες οι πρωτεύουσες του κόσμου, αρχίζοντας από την Δαμασκό, την Τεχεράνη, την Ουάσιγκτον, το Ριάντ και άλλες, αντιτίθενται στην τουρκική εισβολή. Έχει ενδιαφέρον να ειπωθεί ότι ακόμη και τα ρωσικά επίσημα ΜΜΕ αναφέρονται στις απώλειες αμάχων.
Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε η Άγκυρα για να αιτιολογήσει αυτή την επιχείρηση, δηλαδή ο αντιτρομοκρατικός αγώνας κατά των Κούρδων της Συρίας, η συνοριακή ασφάλεια και η «επιβίωση και διατήρηση» του τουρκικού κράτους, δεν έχουν ληφθεί υπόψη ούτε έχουν γίνει αποδεκτές από τα άλλα κράτη της περιοχής ούτε βέβαια από τις δυο υπερδυνάμεις. Οι πολιτικές και στρατιωτικές οργανώσεις των Κούρδων της Συρίας, το PYD και το YPG, που έχουν χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικές από την Άγκυρα, είναι αναγνωρισμένες και υποστηρίζονται ή και εξοπλίζονται ακόμη από την Ουάσιγκτον και την Μόσχα.
Πρέπει να παρατηρηθεί εξίσου και το κουρδικό μέτωπο: Οι Κούρδοι της Συρίας, έχουν σημαντικές διαφορές με τους Κούρδους της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν. Ήδη από την εποχή του Χαφέζ Αλ Άσαντ, και υπό την σοβιετική επιρροή, ήταν σε θέση να εκπαιδεύσουν διοικητές στα πανεπιστήμια και ακαδημίες της Μόσχας, του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης. Το επίπεδο της συνείδησης, της πολιτικής οργάνωσης όπως και το ιδεολογικό-πολιτιστικό είναι ιδιαίτερα υψηλό, δεδομένου ότι το ΡΚΚ είχε παρουσία εκεί ήδη από τα χρόνια του 1980.
Την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου, η κουρδική αντίσταση έδειξε τις δυνάμεις της όταν πολλές δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι της Αφρίν αλλά και από άλλες περιοχές της Συρίας ενώθηκαν στο κέντρο της πόλης για να υπερασπιστούν τον τόπο τους. Ο πληθυσμός του κέντρου της πόλης δεν ξεπερνά τους 50.000, ενώ μαζί με τα περίχωρα ο αριθμός τους είναι περίπου 200.000 ψυχές. Κατά την διάρκεια των πολέμων, κυρίως των εμφύλιων, οι κάτοικοι των πόλεων φεύγουν από τις πόλεις τους υπό τους βομβαρδισμούς. Όμως στην Αφρίν, οι Κούρδοι επέμειναν να μην αφήσουν τα σπίτια και τις γειτονιές τους. Γνωρίζουν καλά ότι ο σκοπός του τουρκικού στρατού είναι να μειώσει τον πληθυσμό της περιοχής ή καλύτερα να την αποκουρδοποιήσει, προκειμένου να εγκατασταθούν εκεί με τις οικογένειές τους σουνίτες τζιχαντιστές στρατιωτικοί, Άραβες και Τουρκμάνοι.
Όσον αφορά τους ένοπλους του YPG, είναι άντρες και γυναίκες αντάρτες, καλά εκπαιδευμένοι στην μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία, όπως και στο Ιράκ, που λαμβάνουν στρατιωτική βοήθεια από την Ουάσιγκτον και την Μόσχα. Υπερασπίζονται την χώρα τους έχοντας την υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού. Είναι περίπου 15.000 μαχητές και άλλοι τόσοι έφεδροι.
Η στρατιωτική περιπέτεια του Ερντογάν στην Συρία κινδυνεύει να εξελιχθεί σε τραγωδία. Το διοικητήριο της επιχείρησης δεν είναι στην Άγκυρα αλλά στην Μόσχα. Συνεπώς, είναι ο Πούτιν και όχι ο Ερντογάν που θα αποφασίσει την έκβαση του «Κλαδιού Ελιάς». Η επιχείρηση μπορεί να κρατήσει, αλλά ο χρόνος που περνά δεν είναι προς όφελος της εξουσίας στην Άγκυρα. Είτε στρατιωτικά, είτε πολιτικά, είτε διπλωματικά, είτε ακόμη και οικονομικά...

* Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr, τις εξελίξεις στην Τουρκία.

Πηγή: tvxs.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου