Προμηθέας 2.0 – ομαδική έκθεση

Στις 2 Οκτωβρίου ανοίγει η Έκθεση Προμηθέας 2.0, η οποία εντάσσεται στο Καλλιτεχνικό και Ερευνητικό Πρόγραμμα Tragedy 2.0 Athens 2018 κι αποτελεί μέρος των δράσεων του Θεσμού «Αρχαίο Δράμα: Διεπιστημονικές και Δια-καλλιτεχνικές Προσεγγίσεις» που επιχειρεί «παράδοξες» συνέργειες τεχνών και επιστήμης, στοχεύοντας να ενδυναμώσει και να εμπλουτίσει την σύγχρονη πρόσληψη του Αρχαίου Δράματος, μέσα από τις εικαστικές και παραστατικές τέχνες στον 21ο αιώνα.
Η φετινή διοργάνωση, στο πλαίσιο της Πράξης «Καθιέρωση και Προβολή Διεθνών Θεσμών Σύγχρονου Πολιτισμού στην Αττική» που σχεδίασε και υλοποιεί το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, έχει ως τίτλο «Αρχαίο Δράμα και Ψηφιακή Εποχή».
Θα συμμετάσχουν 35 καλλιτέχνες, οι οποίοι προσπαθούν να προσεγγίσουν ερωτήματα και προβληματισμούς, όπως τι συμβαίνει όταν ο ποιητικός λόγος συναντιέται με τον ψηφιακό, αν θεωρείται απελευθέρωση ή περιορισμός η ανάπτυξη της τεχνο-επιστήμης, στο κατά πόσον η επιτάχυνση της διάχυσης της πληροφορίας συμβάλει στην καλύτερη επικοινωνία και την αλληλοκατανόηση αλλά και στο πώς προσφέρεται η γνώση και το φως.
Το κυριότερο όμως ερώτημα είναι αν υπάρχει ο Προμηθέας του σήμερα, αν είναι «Δεσμώτης» κι από ποιον.
Είχα την τιμή να συνομιλήσω με τους παρακάτω καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος στην έκθεση. Ακολουθούν οι ενδιαφέρουσες απαντήσεις τους συνοδευόμενες με τα έργα τους που συμμετέχουν στην έκθεση.

Μάρκος Μπλάτσιος - Monster of Grace

Ο Μάρκος Μπλάτσιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας από όπου και αποφοίτησε με «Άριστα» το 2008. Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο “Key” τον Ιανουάριο του 2015 στη Gallery Genesis, όπου παρουσιάζει τον Ιανουάριο του 2018 τη δεύτερη ατομική του έκθεση με τίτλο “While”. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε gallery της Αθήνας. Ζει και εργάζεται στην Αρτέμιδα Αττικής.

1) Παρατηρώντας την ιστορία της ανθρωπότητας, διαπιστώνουμε πως συνήθως υπερισχύει η αυτοκαταστροφική φύση του ανθρώπου. Παρ’ όλο που βιώνει τις συνέπειες των πράξεών του, επαναλαμβάνει παρόμοια λάθη. Τι εξήγηση δίνεται πάνω σ’ αυτό το ζήτημα;

Αν το δούμε αρχικά και σε ατομικό επίπεδο θα διαπιστώσουμε ότι ο καθένας μας έπειτα από ένα προσωπικό επίτευγμα αισθάνεται την ανάγκη να επιβραβεύσει τον εαυτό του συχνά με κάτι μη ωφέλιμο για τον ίδιο ή ακόμα και τους γύρω του. Για κάποιο λόγο αντισταθμίζει τον κόπο και το χρόνο του με κάποια απόλαυση που δεν είναι πάντα αθώα. Παράλληλα πρέπει να παρατηρήσουμε την χρήση που κάνει ο άνθρωπος ατομικά αλλά και συλλογικά μιας επινόησης ή ενός εργαλείου μόλις διαπιστώσει την δύναμη που του δίνει. Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω ίσως οδηγηθούμε σε μία εξήγηση του κύκλου ακμής και παρακμής. 

2) Μ τα σημερινά δεδομένα που έχετε για τη σύγχρονη κοινωνία, ποια πλευρά πιστεύετε πως θα νικήσει; Η χρυσή ή η σιδερένια;

Όπως προανέφερα, ο άνθρωπος θέτει τον εαυτό του σε έναν αέναο κύκλο ακμής και παρακμής. Σήμερα νομίζω βρισκόμαστε σε παρακμή που θυμίζει, αναλογικά προφανώς, τον Μεσαίωνα. Τότε ο ανθρώπινος πολιτισμός αναγεννήθηκε από μικρές εστίες φωτιάς, που επιβίωσαν στο μακρόχρονο σκοτάδι, σήμερα οι εστίες είναι πολύ περισσότερες χωρίς να σημαίνει, ότι όλες οδηγούν σε αναγέννηση. Η μάχη συνεχίζεται και προς το παρόν μοιάζει να κερδίζει η σιδερένια μας πλευρά. 

3) Είναι απαραίτητη η παρουσία ενός νέου Προμηθέα σήμερα; Ποιο πιστεύετε πως θα ήταν το νέο αγαθό που θα πρόσφερε στην ανθρωπότητα;

Είναι σίγουρα απαραίτητη η παρουσία ενός Προμηθέα σήμερα και νομίζω προτιμότερο θα ήταν να μην πρόσφερε κάποιο νέο αγαθό, αντίθετα να αφαιρούσε κάποια «αγαθά». Έτσι ίσως θα απαλλασσόμασταν από τον αποπροσανατολισμό από τον οποίο πάσχουμε. Αν οι επιλογές μας γίνονταν με υγιή κριτήρια και ο χρόνος μας, εργασιακός και μη, αξιοποιούνταν με όσα και όσους πραγματικά αγαπάμε, δεν θα δεχόμασταν να παραχωρούμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας για όποιο υλικό αντάλλαγμα. Και ίσως να μην είχαμε την «ανάγκη» της αυτοκαταστροφικής απόλαυσης σε αντιστάθμιση του κόπου μας.

Νατάσα Κοτσαμπάση - Aranî 

Η Νατάσσα Κοτσάμπαση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε ΓραφικέςΤέχνες και στη συνέχεια Φωτογραφία, στη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του Τ.Ε.Ι. Αθηνών. Από το 1993 διδάσκει Γραφιστική και Φωτογραφία σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές. Δίδαξε στο τμήμα Φωτογραφίας του Τ.Ε.Ι. Αθηνών το 2002- 2005. Εργάστηκε στη Διεύθυνση Δημοσιευμάτων, του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, του Υπουργείου Πολιτισμού από το 2015-2018. Συνεργάζεται με το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας HCP, όπου πραγματοποιεί σεμινάρια φωτογραφίας για εφήβους και παιδιά. Οργανώνει ομαδικά και ατομικά μαθήματα αναλογικής φωτογραφίας και σκοτεινού θαλάμου. Φωτογραφίες και κείμενα της έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες εκθεσιακούς καταλόγους και διαδικτυακές σελίδες. Εχει κάνει ατομικές εκθέσεις, στο Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών, στο Κέντρο Δημιουγικής Φωτογραφίας ΕΝΝΕΑ, στην Ενωση Πτυχιούχων της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, στο Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας, κ.α. Εχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, στο Ιδρυμα Κακογιάννη /Αθήνα, LoosenArtGallery / Rome Italy, Φωτοσυγκυρία / Θεσσαλονίκη, Κέντρο Δημιουγικής Φωτογραφίας ΕΝΝΕΑ /Αθήνα, Διεθνής Μήνας Φωτογραφίας / Αθήνα, Μουσείο φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Kiyosato Museum of Photographic Arts, Japan κ.α. Φωτογραφίες της ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, του Kiyosato Museum of Photographic Arts, Japan. καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.

1) Στην μυθολογία ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και τη πρόσφερε στους ανθρώπους. Στη σύγχρονη εποχή ποιο αγαθό πιστεύετε πως θα έφερνε στην ανθρωπότητα; Είναι απαραίτητη η παρουσία ενός νέου Προμηθέα σήμερα;

Στη σύγχρονη εποχή ο άνθρωπος έχει εξασφαλίσει όλα όσα μπορούν να συμβάλουν στην ευημερία του. Οι τέχνες, η φιλοσοφία, η επιστήμη, η τεχνολογία, η ιατρική, έχουν κατακτηθεί σε βαθμό που ο πολιτισμός να θεωρείται πως βρίσκεται στο απόγειο της ιστορίας του (και δεδομένος). Εντούτοις οι αντιθέσεις και οι ανισότητες καλά κρατούν, ιδίως στην σύγκριση των ανθρώπων μεταξύ των ανεπτυγμένων και “αναπτυσσομένων” χωρών. Αυτό που υπολείπεται είναι η ενδοσκόπηση και η στροφή στα ανθρωπιστικά ιδεώδη, που και αυτά ως δεδομένα, έχουν παραγκωνιστεί τεχνηέντως. Αλίμονο αν έχουμε ανάγκη από έναν Προμηθέα…, το αναγκαίο αγαθό είναι η Φρόνηση και η Δικαιοσύνη και κανένας Προμηθέας δεν είναι ικανός να τα προσφέρει, αν ο άνθρωπος δεν τα επαναφέρει στο προσκήνιο των προτεραιοτήτων του. 

2) Στο έργο σας παρουσιάζετε τη θετική και την αρνητική όψη της φωτιάς. Περιγράψτε μου ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης το οποίο είναι θετικό κι αρνητικό ταυτόχρονα;

Το έργο μου έχει έναν συνδυαστικό, συνθετικό χαρακτήρα και όχι κατ’ ανάγκην αντιθετικό. Η φωτογραφία σχηματίζεται μοναδικά, από το φως αρνητική και μετασχηματίζεται απείρως, θετική. Μπορούμε να δούμε τις δύο όψεις ανεξάρτητα μα και μαζί, αλλά όχι μόνο στο έργο. Εν αρχή ην το χάος και ο λόγος, η γέννηση και το τέλος, η ψυχή και το σώμα, η ηδονή και η φρόνηση, η κίνηση και η ηρεμία, η ιδέα και η ύλη, ο χώρος και ο χρόνος, η μορφή και το περιεχόμενο, το φως και το σκοτάδι, το μηδέν και το ένα. Η το ένα ή το άλλο? και το ένα και το άλλο. Υπό αυτή την συνθήκη, το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης είναι ο Νους.

Αγγελική Ξηροκώστα -Ego, Fear and Isolation (video art) 

Η Αγγελική Ξηροκώστα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Αποφοίτησε από την Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Πλίμουθ της Αγγλίας και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων με ειδίκευση στις Ψηφιακές Τέχνες (Τεχνολογία και Πολιτισμός) των Πανεπιστημίων «University of the Arts London – Camberwell College of Arts» και «University of London – Goldsmiths College» του Λονδίνου. Έζησε και εργάστηκε ως εικαστικός στην Μεγάλη Βρετανία παίρνοντας μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε διάφορες χώρες της Ευρώπης όπως Αγγλία, Ιταλία και Αυστρία. Έχει εργαστεί ως εκπαιδευτικός τέχνης στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση επίσης και σε καλλιτεχνικά εργαστήρια παραδίδοντας μαθήματα τέχνης σε παιδιά και ενήλικες. Έχει ασχοληθεί με την δημιουργία ψηφιακού σκηνικού στο θέατρο και έχει συνεργαστεί με χορογράφους, ενδυματολόγους, ηθοποιούς και σκηνοθέτες για την υλοποίηση διαφόρων έργων. Παράλληλα ασχολείται με την συγγραφή θεωρητικών κειμένων σε θέματα αισθητικής και έχει πάρει μέρος σε εκδηλώσεις που αφορούν την τέχνη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

1) Ορθώς δηλώνετε πως ο Προμηθέας είναι η μορφή της αμφισβήτησης απέναντι στην εξουσία. Με αυτό το σκεπτικό, πιστεύετε πως σήμερα οι άνθρωποι αμφισβητούν με σοβαρό κι αποτελεσματικό τρόπο αλλά και με λογικά επιχειρήματα την κάθε μορφή εξουσίας;

Σε μία Δημοκρατική κοινωνία, όπου η αρχή θεμελίωσης είναι η ελεύθερη βούληση του κοινωνικού υποκειμένου, ο σύγχρονος άνθρωπος υποκινείται από ένα παραγωγικό πλέγμα γνώσεων, το οποίο αντί να τον οδηγεί να βασιστεί στον εαυτό του, καθοδηγεί την κρίση του και όλο του το Εγώ. 
Με άλλα λόγια ο σύγχρονος άνθρωπος νομίζει ότι τολμάει να αντιταχθεί ενάντια στην οποιαδήποτε μορφή εξουσίας. Βιώνει την αυταπάτη της ατομικότητας μέσα από μία ψευδαισθητική διαδικασία. 
Πιστεύω ότι στην σύγχρονη εποχή, η αμφισβήτηση παίρνει την μορφή του «κους κους», εγκλωβίζεται στον λόγο και παραμένει φυλακισμένη μέσα στην απραξία.

2) Πως μπορεί ο μέσος άνθρωπος να απελευθερωθεί από τον φόβο που τον κρατάει κλεισμένο στο καβούκι του και μακριά από την καθαρή γνώση;

Ο άνθρωπος πρέπει να αγαπήσει όχι μόνο την φύση του, αλλά και την φύση γύρω του. Η σκέψη και ο λόγος του να μην εξαρτώνται από την βαρύτητα των κοινωνικών προκαταλήψεων. Να αντιλαμβάνεται την πληρότητα και την απλότητα της εξωτερικής φύσης. Να μάθει να βλέπει και να ακούει την δική του εσωτερική φύση. Να αφουγκράζεται την μοναδικότητά του και τις εσωτερικές του ανάγκες. Μόνο έτσι μπορεί να απελευθερωθεί από τον φόβο και την ανασφάλεια που τον κρατούν δέσμιο του εαυτού του. 

3) Είναι απαραίτητη η παρουσία ενός νέου Προμηθέα σήμερα; Ποιο πιστεύετε πως θα ήταν το νέο αγαθό που θα πρόσφερε στην ανθρωπότητα;

Πιστεύω πως ο «νέος» Προμηθέας του σήμερα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, η εσωτερική δύναμη του ατόμου και η ανάγκη του για ελευθερία. 
Αν και η δική μου «δουλειά» σαν καλλιτέχνης είναι να παρατηρώ, δεν έχω να δώσω λύσεις. Θεωρώ πως υπάρχουν άλλοι ειδικοί που μπορούν να απαντήσουν σε ένα τέτοιο κοινωνικο – φιλοσοφικό ερώτημα. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω σε ένα σύμπλεγμα αγαθών, το οποίο εμπεριέχει την σκέψη, την βούληση, το συναίσθημα, την λογική, την παιδεία. Ένα σύμπλεγμα, το οποίο μπορεί να ωθήσει τον άνθρωπο έξω από την απομόνωση και την αδυναμία του, μέσα από κάποιες εσωτερικές διαδικασίες.

Μιχάλης Καλλιμόπουλος - Στεκούμενος σε κολώνα

Ο Μιχάλης Γ. Καλλιμόπουλος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Accademia di Belle Arti, Βενετία, Ιταλία (1991–1995) και γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, Αθήνα (1997–2001). Το 2007 είχε την πρώτη του ατομική έκθεση «Εγώ Κατ’ Εμέ» στην γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα με έργα γλυπτικής. Το 2013 και το 2016 είχε στην γκαλερί a.antonopoulou.art την δεύτερη και τρίτη ατομική του έκθεση, «Η Εικόνα Προς τα Μέσα» και «Ένας, κανένας και χίλιοι εκατό» με έργα ζωγραφικής, σχεδίου, φωτογραφίας, αλλά κυρίως γλυπτικής. Παράλληλα με την έχνη έχει χρηματίσει ως ζωγράφος σκηνικών στο Shakespeare’s Globe Theatre στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο και έχει συνεργαστεί ως εικονογράφος με το Μουσείο Ακρόπολης και το Μουσείο Γουλανδρή Κυκλαδικής Τέχνης, μεταξύ άλλων. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, με προεξέχουσα την ομαδική «No Country for Young Men» στην Bozar, Βρυξέλλες, Βέλγιο που έγινε σε επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου. Το εικαστικό του έργο φιλοξενείται στην συλλογή του Δάκη Ιωάννου, του Σωτήρη Φέλιου και σε άλλες. Είναι εκπαιδευτικός της τέχνης σε ενήλικες και παιδιά από το 1998. Το 2014 δημιούργησε το πρώτο στο είδος του Εργαστήριο Οπτικού Γραμματισμού για το ευρύ κοινό με τον τίτλο "Μαθαίνω να Βλέπω".

1) Με έναν εύστοχο τρόπο συνδέσατε την τέχνη της κλασικής περιόδου με την τεχνοτροπία της ρομαντικής περιόδου. Τα αγάλματα που στέκονταν πάνω στις κολώνες είχαν σκοπό να προσφέρουν ευχαρίστηση στους θεούς (το άγαλμα προέρχεται από την λέξη αγάλλομαι). Όμως η όψη του σύγχρονου ανθρώπου που σκυμμένος βλέπει την οθόνη του κινητού του αντί να κοιτά ψηλά στα άστρα, είναι μια εικόνα που θα πρόσφερε ικανοποίηση στους θεούς;

Συμφωνώ. Κι επίσης ετυμολογικά: δοξάζω και δοξάζομαι. Όπως έκανε ο Auguste Rodin με το έργο του «Ο Βαδίζων, σε κολώνα» (1901), το οποίο θέλω να σχολιάσω φτίαχνοντας τον δικό μου στυλίτη. Δοξάζεται μια καθημερινή στιγμή. Σήμερα είναι πολύ συνηθισμένη εικόνα σε δημόσιο χώρο είναι αυτή που στέκεσαι και σκρολλάρεις στο κινητό. Επαναφέροντας την τυπολογία του αγάλματος πάνω σε κολόνα στο χριστιανικό πλαίσιο του σήμερα, κανείς δεν περιμένει να συναντήσει τους θεούς. Το θέμα θα ήταν να βρίσκαμε μιαν αναλογία του έργου, όπως σωστά το ερμηνεύετε, με το τι είναι σήμερα ο Θεός. Υπάρχει ο ορθόδοξος χριστιανικός Θεός σε μια ερημιά όπου δεν ζούνε ορθόδοξοι; Οι πάροχοι κινητής τηλεφωνίας, πάντως στοχεύουν στην «πληθυσμιακή κάλυψη» αντί της γεωγραφικής που έχει κόστος αλλά όχι ζήτηση. Η καθολικότητα, οικουμενικότητα και διαχρονικότητα στην θεολογία είναι ένα πράγμα άυλο και αναπόδεικτο. Κι όμως είναι ιδιότητες που επιτέλους βλέπουμε να έχει πραγματοποιήσει το ασύρματο διαδίκτυο 

2) Όσο πιο έξυπνη η τεχνολογία τόσο πιο αποχαυνωμένοι γίνονται οι άνθρωποι σήμερα έχοντας παράλληλα τη ψευδαίσθηση πως είναι παντοδύναμοι. Αν ερχόταν σήμερα ο Προμηθέας θα κατάφερνε να σηκώσει ξανά τα βλέμματα των ανθρώπων;

Αφήστε, το κινητό μου είναι πια πιο έξυπνο από εμένα. Μάλιστα έχει ήδη αρχίσει το δούλεμα. Όταν με αποκαλεί «χρήστη», νομίζω με λέει πρεζάκι. Ο ηλίθιος (η ηλίθια) χρωστάνε την παντοδυναμία τους στο ότι δεν γνωρίζουν την ηλιθιότητά τους. Είναι ένα είδος Σωκράτη απο την ανάποδη. Δεν οίδαν ότι ουδέν οίδαν. Μιλώντας για βλακεία δεν μιλάμε για νοητική υστέρηση φυσικά, αλλά για την κοινωνιοπάθεια, την πολιτική-πολιτισμική απραξία και αντιπνευματικότητα. Δεν πρέπει να τα χρεώνουμε στην τεχνολογία. Η τεχνολογία απλά επιτείνει την αποβλάκωση πού ήδη ανακύπτει στα καπιταλιστικά πλαίσια στα οποία εμείς οι ίδιοι επιδιώκουμε το κοντόθωρα χρήσιμο και το άμεσα κερδοφόρο. Και έτσι μεγαλώνουμε και τα παιδιά. 

3) Είναι απαραίτητη η παρουσία ενός νέου Προμηθέα σήμερα; Ποιο πιστεύετε πως θα ήταν το νέο αγαθό που θα πρόσφερε στην ανθρωπότητα; 

Το αγαθό που σήμερα θα βοηθούσε δεν είναι νέο. Πρέπει να ξαναμπεί ο άνθρωπος στο επίκεντρο της ιστορίας. Σε πολιτικό επίπεδο πρώτον, και παράλληλα να ξαναμάθουμε να διδάσκουμε τον εαυτό μας. Δεν βλέπουμε με τα μάτια αλλά με το μυαλό. Ένας οπτικά εγγράματος πολίτης είναι ένα ισχυρό ιστορικό υποκείμενο. Ελάτε στην έκθεση και παρατηρήστε ποιός και ποιά θα γελάσει με τον Στεκούμενο. 
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, τους συνεργάτες μου στην έκθεση «Προμηθέας 2.0» Καλλιόπη Λιαδή, Νικόλ Λεβέντη, και την γκαλερί A.Antonopoulou Art με την οποία συνεργάζομαι.

Μάρθα Τσιάρα - Έμπυρος Τέχνη

Η Μάρθα Τσιαρα γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο Εργαστήριο του Χ. Μπότσογλου. Το 1994 με υποτροφία του ΙΚΥ παρακολούθησε μαθήματα «Μνημειακής Τέχνης» στην σχολή Academie de Beaux Arts στο Βέλγιο. Το 1999 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στα Πολυμέσα στο Πανεπιστήμιο του Westminster στο Λονδίνο. Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα την Κύπρο και την Αυστρία και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Η δουλειά της βρίσκετε σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές (Τράπεζα της Ελλάδος, Υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου κλ.) Από το 2000 εργάζεται στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Γραφιστικής. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα επίσης ασχολείται με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων.

1) Αποδώσατε τη μορφή του δεσμώτη Προμηθέα με άυλη υπόσταση, μια επιλογή που του δίνει τη δυνατότητα να γίνεται ένα με το σύνολο. Με αυτό το σκεπτικό πιστεύετε πως όλοι κουβαλάμε μέσα μας έναν Προμηθέα ή είμαστε όλοι μαζί ως σύνολο ένας Προμηθέας;

Η άυλη μορφή του Προμηθέα στο έργο μου συμβολίζει περισσότερο την μόνιμη παρουσία του πόνου και της αγωνίας που βιώνει ο άνθρωπος που πήρε την ευθύνη. 
Με μια ευρεία έννοια όλοι κρύβουμε έναν Προμηθέα μέσα μας, απλά κάποιοι τον κρύβουμε πολύ καλά.

2) Μπορεί να υπάρξει ένας νέος Προμηθέας σε μία περίοδο όπου επικρατεί ο ατομικισμός κι η ιδιοτέλεια των ανθρωπίνων πράξεων;

Ο Προμηθέας είναι μια μορφή που θυσιάζεται για τους άλλους. Σε όλες τις εποχές υπήρχαν τέτοιες μορφές απο τον Χριστό μέχρι τον Τσε και παντα οι κοινωνίες αναδείκνυαν μια τέτοια μορφή που ένωνε το κοινό αίσθημα σε μια κατεύθυνση θυσίας, πίστης, δικαιοσυνης. Ακόμα κι όλοι οι ανώνυμοι άνθρωποι που λειτουργούν εθελοντικά και ανυστερόβουλα, ιδίως όσοι δεν επιδιώκουν την εξαργύρωση, αποτελούν μικρούς Προμηθείς. Οπότε Ναι πιστεύω πως παρά την ιδιοτέλεια που μας χαρακτηρίζει παντα υπάρχουν φωτεινοί φάροι αυτοθυσίας και μιλώντας προσωπικά τους έχω συναντήσει ανάμεσα σε ανώνυμους. 

3) Είναι απαραίτητη η παρουσία ενός νέου Προμηθέα σήμερα; Ποιο πιστεύετε πως θα ήταν το νέο αγαθό που θα πρόσφερε στην ανθρωπότητα;

Φαντάζομαι πως τα αιτήματα των ανθρώπων παντα είχαν τις βάσεις τους στην ειρήνη την υγεία και την ευτυχία. Σημερα πιό πολύ απο ποτέ, ζώντας μέσα σ’ ένα κόσμο που έχει πετύχει τεράστια επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, φαίνεται τραγικό το ότι υπάρχει γύρω μας τόση ανισότητα, αδικία, πόλεμοι, αρρώστιες, φτώχεια. Η συνεχής ενημέρωση επίσης του τη συμβαίνει στον κόσμο, δεν μπορεί να μην δημιουργεί αισθήματα φόβου για το αύριο. Πιστεύω όμως ότι κανένας Προμηθέας δεν θα μπορουσε να μας σώσει. Πρέπει να πιστέψουμε πως όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα μικρό Προμηθέα που θα κλέψει την αλήθεια, και τη δικαιοσύνη για έναν καλύτερο κόσμο

Νίκος Γιαβρόπουλος - Προμηθέας (video art)

Ο Νίκος Γιαβρόπουλος είναι εικαστικός καλλιτέχνης με έδρα την πολύπαθη Αθηνά, στο ενεργητικό του μετράει 12 ατομικές εκθέσεις καθώς και πολλές συμμετοχές σε φεστιβάλ και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Αυστρία, Η.Π.Α, Σουηδία, Δανία, Ιταλία, Η.Β, Γαλλία, Ινδία, Βραζιλία, Περού, Ολλανδία, Ρωσία, Βουλγαρία... Έχει επιμεληθεί 5 ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Απέσπασε 2 βραβεία για καλύτερο Video Art το ένα στην Αθήνα στο φεστιβάλ Mediaterra-Φούρνος 1999 και το άλλο στο Λονδίνο στο Greek film video Festival 2013.

1) Παρουσιάζετε τον σιδηροδέσμιο Προμηθέα με καλυμμένα τα μάτια. Για ποιο λόγο προέβησαν οι δεσμώτες του σ’ αυτήν την κίνηση;

Δεν το ξέρω, η ερμηνεία του έργου πάντα ανήκει στον θεατή, αν σας είχα μπροστά μου θα σας ρωτούσα το ίδιο πράγμα... ίσως να τα έδεσε ο ίδιος για να μη βλέπει τα τηλεοπτικά παράθυρα, ίσως και οι δεσμώτες του πριν τον εκτελέσουν επειδή ενδιαφερόταν, ήταν διαφορετικός, ήθελε να βοηθήσει... ο δικός μου Προμηθέας ανήκει στην εποχή του ηλεκτρισμού! 

2) Η μυθολογία έχει συσχετίσει τον Προμηθέα με τον αετό που του έτρωγε καθημερινά τα σπλάχνα. Στο έργο σας, ως πτηνό επιλέγετε ένα κολίμπρι που εισχωρεί το ράμφος του σε ένα λουλούδι. Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε τους λόγους και τον συμβολισμό αυτής της επιλογής;

Καταλαβαίνετε πόσο αστεία είναι η σύγκριση ενός μεγαλοπρεπούς αετού με ένα πτηνό σε μέγεθος εντόμου; Οι θεοί, δηλαδή η ανθρώπινη εξουσία, επιβάλουν τιμωρίες σε αυτούς που παρακούν τον "θεϊκό" νόμο, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας οι άξιοι για την αλλαγή, αυτοί που ξεχώριζαν, αυτοί που έφεραν με ένα τρόπο την αλήθεια, το φως, εξοντώθηκαν. Η Ελληνική ίσως μυθολογία να είναι η μόνη στον κόσμο που το είπε ανοιχτά αυτό και δίδαξε στο κοινό της τον φόβο της τιμωρίας, μια τιμωρία που εκτελούσε ο αετός του Δια! Στην εποχή μας η τιμωρία διδάσκετε από τους τηλεδικαστές της κακίας ώρας, αυτοί φέρουν το βάρος της εκτέλεσης της εξουσίας, από εκεί απορρέει και η αισθητική των πολλαπλών παραθύρων της σύνθεσης του βίντεο. 

3) Είναι απαραίτητη η παρουσία ενός νέου Προμηθέα σήμερα; Ποιο πιστεύετε πως θα ήταν το νέο αγαθό που θα πρόσφερε στην ανθρωπότητα;

Ένας καλλιτέχνης τιτάνας που έφτιαξε τον άνθρωπο από πηλό είναι ο Προμηθέας, έδωσε στον άνθρωπο την γνώση και την φωτιά και τον βοήθησε να αναπτύξει πολιτισμό, στην εποχή της απομυθοποίησης, της πεποίθησης ως αξίωμα, της στρεβλής σκέψης, της άναρθρης βίας και του αποπολιτισμού που διανύουμε, η ανάγκη να γίνει ο κόσμος μας μαγικός είναι επιτακτική. Φαντασθείτε στο περιβάλλον όπου η αγριότητα, τα δολοφονικά ένστικτα και η αδιαφορία κυριαρχούν να ξεπηδήσει μια τάση να ξανά μαγέψει η ζωή μας να επιστρέψουμε στον κόσμο της φαντασίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από καλλιτέχνες, επιστήμονες, φιλοσόφους και όχι από φανατισμένους ιερείς, πολιτικούς της πλάκας και αστρολόγους. Η εποχή δεν έχει ανάγκη από μια πεφωτισμένη μονάδα (όλα αυτά μας έχει δείξει η ιστορία που καταλήγουν) έχει ανάγκη να κάνει τον κόσμο μας μαγικό, πολιτισμένο, όπως του αξίζει.




Πληροφορίες 

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, Τηλ. 210 3418550 & 210 3418579
Facebook: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης – Michael Cacoyannis Foundation
Twitter: @MCF_MCacoyannis
Instagram: @mcf.gr | Hashtag: #MCF
Youtube: MCacoyannisF

Ημέρες και ώρες έκθεσης: 2-18 Οκτωβρίου 2018, καθημερινά (και Σαββατοκύριακα) 18:00-22:00. Η έκθεση πραγματοποιείται στα Φουαγιέ του 1ου και 2ου ορόφου και στο Viedeoroom
Εγκαίνια έκθεσης: Τρίτη 2 Οκτωβρίου, ώρα 19:30. Η έκθεση διαρκεί έως τις 18 Οκτωβρίου. 
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου: Συμμετοχή στη Νύχτα Πολιτισμού του Athens Culture Net με δράσεις έως τις 02.00 της επομένης.

Είσοδος ελεύθερη.