Μέσα Σεπτεμβρίου είχα αναφέρει στο blog μου πως είχα πάει Σούνιο. Ήταν η πρώτη μου φορά που επισκεπτόμουν αυτόν τον τόπο. Το Σούνιο το είχα συσχετίσει με ένα κείμενο από το σχολείο όπου ο Σεφέρης την περίοδο της χούντας τον είχαν καλέσει σε μία εκδήλωση. Εκείνος αντί να πάει εκεί, έφυγε για το Σούνιο και περιέγραφε την σχέση που δημιούργησε τόσο με τον ναό όσο και με τον γύρω χώρο όσο βρισκόταν εκεί μόνος του. Και τελικά διαπίστωσα πως έχει δίκιο. Όπως επίσης διαπίστωσα πως οι Αρχαίοι Έλληνες δεν στήνανε σε τυχαία σημεία τους ναούς τους αλλά σε μέρη που γνωρίζανε πως είναι ενεργιακά. Το νιώθεις από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου εκεί. Δε το χω ζήσει μόνο στο Σούνιο αλλά και στους Δελφούς πολύ έντονα (θεωρώ τους Δελφούς πολύ πιο σημαντικούς ακόμα και από την Ακρόπολη). Μόλις έφτασα λοιπόν εκεί ένιωσα μια ανανέωση, μια χαρά, μια ζωντάνια. Άφησα πίσω μου όλα τα προβλήματα, όλες τις ανησυχίες και όλες τις σκοτούρες Ανηφόριζα προς τον ναό και ένιωθα να πετάω, να ακουμπάνε τα πόδια μου ίσα ίσα στο έδαφος. Άρχισα να βγάζω φωτογραφίες συνέχεια, έκανα κύκλο όλο τον ναό και τον απολάμβανα. Παρατηρούσα κάθε λεπτομέρειά του, την αλμύρα που έχει φάει όλο το μάρμαρο, τα χαραγμένα ονόματα παλιών περιηγητών με χρονολογίες ακόμα και του 17ου αι. , τον κόσμο που ερχόταν να δεί το τοπίο και να φεύγει πάλι χάνοντας την βασική ουσία. Αφού περπάτησα αρκετά γύρω από τον ναό φωτογραφίζοντάς, τον έκατσα σε έναν βράχο. Ένιωθα τον αέρα που ερχόταν από το Αιγαίο, περνούσε από πάνω μου και σφύριζε ανάμεσα από τις κολόνες του ναού. Υπέροχη ηρεμία. Δε μπορείς να φανταστείς ότι λίγα χιλιόμετρα πιο βόρεια βρίσκεται η Αθήνα με τους θορύβους της. 'Εκλεισα τα μάτια μου. Σκεφτόμουν θετικά πράγματα, θετικές εξελίξεις. Γενικά με βοήθησε να δω κάποιες καταστάσεις πιο ψύχραιμα και να μπορέσω να βρω λύσεις. Χαμογέλασα. Γύρισα προς την θάλασσα. Ένα ιστιοπλοϊκό έδινε μάχη να κερδίσει αέρα στα πανιά του. Ήθελα να ευχαριστήσω τον θεό Ποσειδώνα που ο ναός του μου πρόσφερε την γαλήνη που ήθελα. Μάταια. Κοίταξα χαμογελώντας στον ορίζοντα και έκανα από μέσα μου μια ευχή. Δυστυχώς δεν έχει εκπληρωθεί ακόμα αν και έφτασα κοντά στο στόχο της. Γύρισα ξανά προς τον ναό. Τον είχα βγάλει προηγουμένως από το σημείο που καθόμουν με συννεφιά. Όμως τώρα φωτιζόταν έντονα από τον ήλιο που είχε ξεπροβάλλει από τα σύννεφα. Ξαναστήθηκα και τον έβγαλα μια ακόμα φορά. Κατηφόρησα στη συνέχεια προς τα προπύλαια. Εκεί μου έκανε εντύπωση κάποια χαραγμένα ονόματα με τα σύμβολα της Μασονίας. Έχει και αυτός ο τόπος πολλά μυστικά. Και όσα πιο πολλά έχει τόσο πιο πολύ σε γοητεύει... Έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα ξαναπάω, φεύγοντας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου