Εκμεταλλεύοντας τον αγώνα

Κάθε χρόνο στην επέτειο του Πολυτεχνείου εκνευρίζομαι και τις θέσεις που παίρνουν διάφορες αριστερές παρατάξεις θεωρώντας πως το γεγονός αυτό ήταν δικό τους αποκρύπτοντας την αλήθεια. Βέβαια και το γεγονός ότι δε δίνεται μεγάλη έμφαση στα βιβλία του σχολείου για το κίνημα των φοιτητών κάνει τους νέους να πιστεύουν ότι ακούνε. Θυμάμαι και γω ως θύμα πρωτοετής που σε πιάνει η κάθε παράταξη και σε πρήζει, είχα πιστέψει κάθε βλακεία που μου λέγανε. Πηγαίνοντας κάθε χρόνο Πολυτεχνείο, συναντούσα στον προαύλιο χώρο πολλούς γνωστούς μου από διάφορες φοιτητικές παρατάξεις, οι μεν ως Π.Κ.Σ. να μου λένε πως οι εργάτες ήταν αυτή που έδιναν τον παλμό στους εξεγερμένους φοιτητές. Οι άλλοι ως ΔΙΚΤΥΟ μου λέγανε τότε πως πολλά παιδιά του Πολυτεχνείου είχαν ενταχθεί στο κόμμα του Συνασπισμού (π.χ. η Δαμανάκη) ενώ οι Πασπίτες είναι αυτοί οι οποίοι φυλάνε την σημαία και την περιφέρουν σε κάθε πορεία.

Αλλά ξεχνάμε... Ειλικρινά ξεχνάμε ή δεν έχουμε μάθει... Η ιστορία είναι τέτοια που αναιρεί κάθε στάση που κρατάει η κάθε παράταξη που είτε λόγω "παροπίδων" είτε λόγο συμφέροντος συνεχίζει να γίνεται ρεζίλι με την ανιστόρητη άποψη και εκμετάλλευση του γεγονότος. Όπως είχα αναφέρει σε αναρτήσεις μου για την Πτώση του Τείχους, όλα τα μεγάλα γεγονότα που αλλάζουν τη ροή της ιστορίας ξεκινάνε από ένα τυχαίο γεγονός. Είχα κοντινούς μου συγγενείς που βρίσκονταν τότε τόσο στη Νομική σχολή όσο και στο Πολυτεχνείο μετέπειτα.

Όλα είχαν ξεκινήσει από την εξέγερση των φοιτητών στην Νομική σχολή. Είχαν ανέβει στην ταράτσα ζητώντας την ελευθερία λόγου. Τότε ακούστηκε για επεισόδια στο Πολυτεχνείο οπότε ξεκίνησαν μία πορεία από την Νομική και μέσω Σόλωνος βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο. Εκεί διαπίστωσαν πως η κατάσταση ήταν ήρεμή. Θεωρώντας το ως παγίδα για να κατεβούν από την ταράτσα της Νομικής κλείστηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο και συνέχισαν τον αγώνα τους. Θα πρέπει να αναφέρω εδώ πως είχε βγάλει ο Ριζοσπάστης (ή ο Οδηγητής δε θυμάμαι) πρωτοσέλιδο όπου καταδίκαζε την συγκεκριμένη φοιτητική εξέγερση αναφέροντας πως δεν ήταν έργο ανθρώπων της αριστεράς. Καταδίκαζε το "Πολυτεχνείο" πριν καν γίνει. Κατευθείαν όμως αυτές οι εφημερίδες μαζεύτηκαν μ' αποτέλεσμα όσες είχαν πουληθεί να είναι τώρα ανάρπαστες και συλλεκτικά κομμάτια. Όσο ήταν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο ήρθαν μαζί τους για συμπαράσταση οι εργάτες (βρίσκοντας και την ευκαιρία να διαδηλώσουν και κείνοι για τα αιτήματά τους). Οι φοιτητές δεν τους ήθελαν διότι το κίνημα αυτού ήταν καθαρά φοιτητικό. Εξάλλου είναι γνωστή σε όλους όσους ζήσανε το συμβάν, η φράση πως τώρα με τους εργάτες την κάτσαμε. Τη βραδιά πριν μπεί το τανκς οι εργάτες διαλύθηκαν και έμειναν μόνοι τους οι φοιτητές μέσα, ανυπεράσπιστοι, κουρασμένοι και πλέον φοβισμένοι διότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα ήθελαν. Τα γεγονότα στη συνέχεια είναι σε όλους μας γνωστά. Αυτό το γεγονός, αυτή η φοιτητική κινητοποίηση συσχετίστηκε και έγινε τελικά ένα με την πτώση της χούντας.

Όμως είναι καλό να ξέρουμε την ιστορία μας, και μιλάμε για ένα γεγονός που έγινε πριν τριανταπέντε χρόνια. Είναι ντροπή να μη το γνωρίζουμε. Εξάλλου όπως μου είπε ένας αναγνώστης σε παλιότερη ανάρτηση πως εδώ δε ξέρουμε την δικιά μας ιστορία, γιατί να ξέρουμε για την Πτώση του Τείχους; Η απάντηση είναι απλή. Και τις δυό πρέπει να ξέρουμε διότι είναι πολύ κοντινά χρονικά γεγονότα τα οποία το ένα σημάδεψε την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία ενώ το άλλο έχει επηρεάσει την δικιά μας ιστορία. Επίσης αν είχαμε την γνώση αυτή δε θα γινόμασταν άβουλα πλάσματα ακούγοντας την κάθε αριστερή πάράταξη που προσπαθεί να υιοθετήσει το γεγονός αυτό. Πρέπει να γυρίσουμε σε όλου αυτούς τους συμφεροντολόγους την πλάτη και να τιμήσουμε τα παιδιά που με τον αγώνα και το αίμα τους μας πρόσφεραν σε μας τους νέους την Ελευθερία του Λόγου.

Μάγκες το Πολυτεχνείο δεν είναι ούτε Π.Κ.Σ., ούτε ΔΙΚΤΥΟ, ούτε ΠΑΣΠ, ούτε τίποτα... Το "Πολυτεχνείο" είναι η ελευθερία, ο αγώνας για κάτι καλύτερο και το όραμα για ένα μέλλον δημιουργικό... Ας γίνουμε άξιοι συνεχιστές του λοιπόν...