Το Μπενεβέντο ήταν η τελευταία πόλη που επισκεφθήκαμε στο φετινό μας οδοιπορικό ταξίδι. Την τοποθετώ όμως τώρα για να κλείσω το κεφάλαιο της Καμπανία. Η τελευταία μας αυτή στάση βρίσκεται 50 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Νάπολη και γύρω στα 230 χιλιόμετρα από την Ρώμη, τα οποία και διανύσαμε σε λιγότερο από δυο ώρες για να προλάβουμε την πτήση μας γι' Αθήνα.
Η πόλη πατάει στα θεμέλια της αρχαίας ελληνικής πόλης Βενεβεντός (στα ρωμαϊκά χρόνια ονομαζόταν Beneventum). Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι κάτοικοι πίστευαν πως η πόλη τους ιδρύθηκε από τον Διομήδη, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί μετά τον τρωικό πόλεμο. Είναι γνωστό πως πολλές ιταλικές πόλεις έχουν συνδέσει την ίδρυσή τους με την πτώση της Τροίας, προσπαθώντας μ' αυτόν τον τρόπο να υιοθετήσουν την αρχαία ελληνική μυθολογία-ιστορία με τον δικό τους πολιτισμό.
Στην πόλη φτάσαμε μεσημέρι Κυριακής. Ήδη στους δρόμους επικρατούσε απόλυτη ηρεμία. Τα αυτοκίνητα λιγοστά κι οι κάτοικοι σχεδόν απόντες. Αυτό μας έδωσε την αίσθηση πως ολόκληρη η πόλη μας ανήκει. Βγήκαμε στον κεντρικό πεζόδρομο κι από εκεί αναζητήσαμε όλα τα αξιοθέατα. Η παρουσία μας κι η περιπλάνησή μας στην άδεια πόλη ήταν τόσο αισθητή που τράβηξε την προσοχή ενός περιπολικού, το οποίο μας τίμησε με μία εξακρίβωση στοιχείων. Μέχρις όμως να φτάσουμε σ' αυτό το απρόοπτο περιστατικό, είχαμε προλάβει να δούμε τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης.
Το Μπενεβέντο έχει μακρά ιστορία ενώ το ιδιαίτερο γεωγραφικό του σημείο, το ανάγκασε να βρεθεί κάτω από την κυριαρχία πολλών λαών, οι οποίοι άφησαν το δικό τους ίχνος. Γι' αυτό κι η όψη της πόλεις αλλάζει από στενό σε στενό. Από τα ρωμαϊκά ερείπια του παρελθόντος, φτάνουμε σε νορμανδικά καμπαναριά, μπαρόκ κτίρια, νεοκλασικά ανάκτορα αλλά και σύγχρονες κατοικίες φασιστικής αρχιτεκτονικής.
Πρώτο αξιοθέατα που συναντήσαμε ήταν ο καθεδρικός ναός της Santa Maria Assunta (02:05-02:30), ο οποίος χρονολογείται από τον 9ο αι. ενώ το καμπαναριό του στήθηκε λίγους αιώνες αργότερα. Ο ναός είναι κλασσική περίπτωση ρομανικής τεχνοτροπίας αλλά αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι τα μαρμάρινα συμπληρώματα της πρόσοψης από παλιότερες ανάγλυφες επιγραφές και μέλη γλυπτών, δημιουργώντας έτσι ένα ενδιαφέρον ιστορικό και καλλιτεχνικό μωσαϊκό. Έπειτα το λευκό μάρμαρο που κυριαρχεί σ' όλην την εξωτερική επιφάνεια του ναού, δίνει λάμψη στη διπλανή πλατεία.
Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στον κεντρικό πεζόδρομο, αλλά σύντομα σταματήσαμε για να αντικρίσουμε την εντυπωσιακή εμφάνιση της θριαμβευτικής αψίδας του Τραϊανού (03:35-04:00). Το μνημείο ανεγέρθηκε το 114 μ.Χ. και λειτούργησε ως πύλη που συνέδεε την πόλη με το Μπρίντιζι. Το μνημείο είναι τεράστιο για τα δεδομένα της πόλης. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρείται το μνημείο-σύμβολο του Μπενεβέντο. Πηγαίνοντας κοντά του, παρατήρησα καλύτερα τις ανάγλυφες διακοσμήσεις του. Μορφές Νίκης πλαισιώνουν το χώρο πάνω από την καμάρα ενώ περιμετρικά έχουν αποτυπωθεί πολιτικές και στρατιωτικές στιγμές του Τραϊανού.
Συνεχίσαμε την βόλτα μας προς τα πάνω όπου ο δρόμος κατέληγε στο κεντρικό σημείο της πόλης με τον λιτό λομβαρδικό ναό της Αγιά Σοφιάς (00:39-00:47). Ο ναός είχε χτιστεί από τμήματα ενός παλιότερου ναού της Ίσιδας. Το κτίριο καταστράφηκε από έναν σεισμό του 1688 και ξαναχτίστηκε με μπαρόκ επεμβάσεις. Ο εσωτερικός του διάκοσμος καλύφθηκε από τις τότε αποκαταστάσεις αλλά ξαναβγήκε στην επιφάνεια από τις συντηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν το 1951. Ήταν περίεργη η αίσθηση που ένιωσα όταν διαπίστωσα πως υπάρχει ναός για την Αγιά Σοφιά και στην Ιταλία, μιας και γνώριζα μέχρι τότε πως το προνόμιο αυτό το είχαν μόνο η Κωνσταντινούπολη, η Θεσσαλονίκη κι η Μικρά Ασία. Ο ναός αυτός έχει χαρακτηριστεί μνημείο της Unesco.
Λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται το ψηλότερο σημείο της πόλης, πάνω στο οποίο δεσπόζει το Rocca dei Rettori (02:31-03:14). Το κάστρο αποτελείται από δυο κτίρια τα οποία οικοδομήθηκα σε διαφορετικές περιόδους. Το πρώτο ήταν το Torriore (ο Μεγάλος Πύργος), το οποίο χτίστηκε από τους Λομβαρδούς το 871 ενώ δίπλα του υπάρχει το Palazzo dei Governatori (01:00) το οποίο χτίστηκε από τους Πάπες το 1320. Το ενδιαφέρον μου και σ' αυτό το οικοδόμημα, το τράβηξαν τα διάσπαρτα ανάγλυφα κι αγάλματα που έχουν εντοιχιστεί ως δομικά υλικά στο τοίχο του πύργου. Περπάτησα αρκετή ώρα περιμετρικά του πύργου για να τα παρατηρήσω ένα-ένα.
Το παραπάνω χαρακτηριστικό το συναντήσαμε και σε άλλα κτίρια (03:15-03:34), κυρίως σπίτια τα οποία βρίσκονται περιμετρικά του αρχαίου ρωμαϊκού θεάτρου. Το αρχαίο θέατρο (01:55-02:04) ήταν και το τελευταίο μνημείο που επισκεφθήκαμε λίγο πριν φύγουμε προς Τσιαμπίνο. Χτίστηκε από τον Αδριανό κι επεκτάθηκε από τον Καρακάλλα. Ήταν αρκετά μεγάλο και χωρούσε 10.000 με 15.000 θεατές. Κι επειδή τα αρχαία θέατρα ήταν σημείο αναφοράς του μεγέθους των πόλεων εκείνης της εποχής, το συγκεκριμένο αποδεικνύει πως το Μπενεβέντο ήταν μία μεγάλη πόλη για 'κείνα τα χρόνια.
Αφού ολοκληρώσαμε τη βόλτα μας κι απολαύσαμε το τελευταίο μας γεύμα σε ιταλικό έδαφος, πήραμε το αμάξι για να καλύψουμε τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού. Προσπάθησα να δω για τελευταία φορά τον Βεζούβιο. Δυστυχώς κρυβόταν πίσω από τα γύρω βουνά. Η ορατότητά μας προς την ιταλική ύπαιθρο περιορίστηκε αισθητά, μόλις μπήκαμε στην autostrada. Το ταξίδι είχε λάβει οριστικά τέλος. Μέσα στο μυαλό μας επικρατούσε ακόμη μία δίνη εικόνων, στιγμών, τοπίων και συναισθημάτων. Σιωπηλοί φτάσαμε μέχρι το αεροδρόμιο.
Τρεις βδομάδες μετά το ταξίδι εξακολουθούν όλα τα παραπάνω να στροβιλίζονται μέσα μου. Κομμάτι-κομμάτι προσπαθώ να τα ταξινομήσω και να τα συνθέσω μέσα απ' τις αναρτήσεις που ανεβάζω κάθε βδομάδα. Κι αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι πως ταξιδεύω κι εσάς στα μέρη που επισκέφθηκα με τα παιδιά.
Το ταξίδι εδώ μέσα συνεχίζεται. Ακολουθούν τα χωριά της Καλαβρία και τα Μπασιλικάτα κι αμέσως μετά θα περάσουμε στην Σικελία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου